İmmünoglobulin (Ig) olarak da bilinen bir antikor (Ab), bağışıklık sistemi tarafından patojenik bakteri ve virüsler gibi yabancı nesneleri tanımlamak ve nötralize etmek için kullanılan büyük, Y şeklinde bir proteindir. Antikor, patojenin antijen adı verilen benzersiz bir molekülünü tanır. Bir antikorun “Y”sinin her bir ucu, bir antijen üzerindeki belirli bir epitopa (anahtara benzer) özgü bir paratop (bir kilide benzer) içerir ve bu iki yapının hassasiyetle birbirine bağlanmasına olanak tanır. Bu bağlanma mekanizmasını kullanan bir antikor, bir mikrobu veya enfekte olmuş bir hücreyi bağışıklık sisteminin diğer bölümlerinin saldırısı için etiketleyebilir veya doğrudan nötralize edebilir (örneğin, bir virüsün istilası için gerekli olan bir bölümünü bloke ederek).

Bağışıklık sisteminin milyonlarca farklı antijeni tanımasına izin vermek için, antikorun her iki ucundaki antijen bağlama bölgeleri eşit derecede geniş bir çeşitlilikte gelir. Buna karşılık, antikorun geri kalanı nispeten sabittir. Yalnızca antikorun sınıfını veya izotipini tanımlayan birkaç varyantta oluşur: IgA, IgD, IgE, IgG veya IgM. Antikorun gövdesindeki sabit bölge, bağışıklık sisteminin diğer bileşenleri ile etkileşime giren bölgeleri içerir. Dolayısıyla sınıf, bazı yapısal özelliklere ek olarak, bir antijene bağlandıktan sonra bir antikor tarafından tetiklenen işlevi belirler. Farklı sınıflardan gelen antikorlar, vücutta nerede ve bir bağışıklık tepkisinin hangi aşamasında salındıklarına göre de farklılık gösterir.

.